Voordat ik bij Juf in groep 3 langs ga, zoek ik op internet op wat de termen ster kind, maan kind en raket kind zijn. Al snel kom ik op de site www.veiliglerenlezen.nl terecht.
Wat ik lees over een ster kind maakt me niet echt blij en ik schrik er eigenlijk best van:
“Ster: kinderen die moeite hebben met auditieve taken, nog nauwelijks over letterkennis beschikken, geen interesse in lezen tonen.
Maan: kinderen die geen moeite hebben met auditieve taken en slechts een beperkt aantal letters kennen.
Raket: in de loop van het jaar zal blijken welke kinderen een versnelling in hun leesontwikkeling realiseren.
Zon: kinderen die én alle letters en m-k-m woorden correct en vlot lezen. Een zelfstandige werkhouding hebben en een actieve leeshouding tentoonspreiden.”
Ik weet dat Tijs niet graag zelf leest. Hij vindt het heerlijk om tegen me aan te kruipen als ik hem een verhaal voorlees. Maar dat hij nauwelijks over letter kennis beschikt? Ik vraag mezelf af of ik mijn kind slimmer wil zien dan dat hij is. Misschien. Maar ik weet en voel dat hij niet zo dom is. Of hoop ik dat alleen maar?
Met een knoop in mijn maag zit ik tegenover Juf. Ze legt me uit dat Tijs de letter D en de letter B consequent door elkaar haalt. De letter P doet gezellig mee en wordt regelmatig de letter D. Verder heeft Tijs moeite met de letters A en O.
‘Kan hij dyslectisch zijn?’, vraag ik Juf. Ze twijfelt en wil daar nog geen uitspraak over doen. Daar is het nog te vroeg voor. Wat Juf niet kan plaatsen is dat Tijs de letter P voor een D aanziet. Tja, dat is voor mij een net zo’n groot raadsel.
Verder verzint Tijs woorden. Bij het woord ‘roos’ zegt hij ‘bloem’. Of bij het woord ‘boom’ leest hij vol overtuiging het woord ‘plant’. Jeetje, ik wist niet dat mijn kind zo veel fantasie had.
Juf heeft al wel een hulpmiddel voor Tijs om de letters D en B uit elkaar te kunnen houden. Twee plaatjes zijn op zijn tafeltje geplakt. De letter D stelt een man voor met een dikke derriere. De letter B stelt een man voor met een enorme dikke buik.
‘Geweldig’, zeg ik haar. Wat een uitvinding. We spreken af dat ik thuis meer met Tijs ga lezen en we houden allebei zijn vorderingen in de gaten.
Onder het eten hebben we het over de derriere en de dikke buik van de man op de plaatjes. Tijs is stil en zegt dan opeens boos: ‘Die dikke billen van die man kan ook zijn dikke buik zijn hoor!’
Wij begrijpen hem niet en maken provisorisch de twee plaatjes na. Tijs rommelt er wat mee en dan zien mijn man en ik allebei wat hij bedoelt: De billen van de man kunnen net zo goed rechts zitten. Op de plek waar de buik zit. En waarom kan de buik niet links zitten? En terwijl Tijs draait met de letters d en b begrijpen we ook waarom hij de letter P als letter d ziet. De letter d op zijn kop is de letter P. Mijn hemel: het is nog ingewikkelder dat ik dacht. We proberen Tijs uit te leggen dat sommige dingen zijn zoals ze zijn. Dat de letter D toch écht een D is. Dat hij dat moet accepteren en er gewoon niet teveel over na moet denken. Uiteindelijk eindigt het in een huilbui van mijn zoon nadat mijn geduld toch echt op is. Ik weet het ook even niet meer. Jammer dat ik toen niet wist wat ik nu allemaal weet……
kindinbeeld.com 
Ach jeetje .. ach jeetje .. wat een prachtig liefdevol verhaal!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Edith! Maar vergeet niet dat dit zich vier jaar geleden heeft afgespeeld. Ik kan er nu pas met gepaste afstand over schrijven, ook omdat ik nu zo veel meer weet dan toen. Verder gaat het heel goed met Tijs, ook dankzij school! Vier jaar geleden had ik dit echt niet op deze manier kunnen schrijven hoor!
LikeLike
Wat herkenbaar! Dochterlief draait ook de d, b, p en q om. van een a heeft ze ook wel een q of p gemaakt. Dus dan kregen we gekke grapjes met veel lol over mpmp (mama). Ik zeg de hele tijd dat ik denk dat ze niet dyslectisch is maar voornamelijk beelddenker, maar nu laatste weken ben ik wel gaan twijfelen. Er wordt geworsteld met technisch lezen, terwijl ze met 3,5 begon te schrijven en lezen maar dan op woorden. Ik ga verder lezen op je blog maar heb je tips?
LikeLike
Beste Judith,
Ik kan je een aantal sites geven in de hoop dat je wat gerichter kunt zoeken. Ik heb geen opleiding gevolgd als beelddenk coach, ben ‘maar’ een moeder die toevallig in Beelddenken gerold is en haar ervaringen deelt met anderen. De enige tip die ik jou kan geven is dat jij je kind het beste kent en je niet moet twijfelen aan je intuïtie.
Een duidelijke site met vragen hoe je een beelddenker herkent is: http://www.orthopedagogiek.com/beelddenken.htm
Met het wereldspel kunnen coaches redelijk goed bepalen of je kind beelddenker is. Informatie hierover op: http://www.debeelddenker.nl
Maarten Smit richt zich en op het beelddenkkind en op de ouders. Hij heeft elke maandag telefonisch spreekuur: http://maartenscoaching.nl
Ik hoop dat ik (een beetje) heb kunnen bijdragen in je zoektocht. Houd je me op de hoogte?
LikeLike
Dankje!
Heb je voor je zoon nu duidelijk of het dyslexie is of blijft het bij beelddenken? Vanuit mijn gevoel en inleven zie ik kenmerken van hb/si/hsp/beelddenken/autonoom/autodidact/lage spierspanning.
Ik ben ook niet opgeleid tot sensorisch integratie therapeute 😉 Maar inmiddels aardig ingelezen en ik herken en beleef het deels zelf. Je hebt deskundigen en ervaringsdeskundigen. Daarbij ik ben zelf een hele goede visualiseerder en kan goed inleven dus situaties kan ik heel helder in mijn hoofd uitspelen en zo uitsorteren wat passend is en wat niet. Kleine details vallen mij op (in de nonverbale communicatie ook) ik heb een helicopterviewtje. Daarbij kan ik snel informatie extraheren zoals ik het noem.
Dat helpt me in deze zoektocht.
De leerkracht kwam aan met het boek ‘Ben ik in beeld’, dat was echt een thuiskomen! Zo herkenbaar! Wat ik al die jaren al probeerde uit te leggen wat ik zie gebeuren staat in dit boek! Incluus de moeite met spraak en oogcontact wat enorm toeneemt als dochter de ruimte en rust krijgt ipv te verbeteren en dirigeren. Ik zie haar visualiseren, ze heeft vele binnenpretjes. Ze is een geweldige tekenaresse met haar 6 jaar. Ik zie haar grote bijna onnavolgbare verbanden leggen, maar ook een sterk visueel praktisch fotografisch geheugen. Ze pakt details maar houdt er niet op vast, kan dus ook de grote verbanden pakken.
Ook auditief doet ze veel, woorden kan ze nog niet goed filteren, maar klanken wel, vanaf 2 zong ze al mee met engelse liedjes en ze kan liedjes goed neurien.
Gehoor is haar sterke en zwakke kant, evenals visueel.
Teveel horen en zien zeg ik altijd maar 😉
Een erg gevoelig, inlevend empathisch meisje. En een laatbloeier, dat geloof ik wel; althans anders ontwikkelend. Want met haar tekenkunsten en ruimtelijk inzicht was ze een vroegbloeier, dat werd ook al op het cb herkent met 18 maanden en dat was ook de leeftijd dat haar passie voor tekenen begon. Doorgaans een snelle ontwikkeling ook, maar anders. En dat haar spraak anders verloopt wordt haar het zwaarst aangerekend in deze verbaal-linguïstische wereld terwijl ze juist ruimte en vertrouwen nodig heeft om tot woorden te kunnen komen. Daarin is ook duidelijk verschil altijd geweest tussen thuis en buiten. Thuis wel oogcontact en praten(hetzij hakkelend praten hier en daar en dat ik haar zie worstelen om wat ze voelt en ziet om te zetten naar woord), duidelijk contact en vertrouwen. Buiten valt ze meer terug op observeren en visualiseren, en overleven.
Het is een intense zoektocht. Thuis een heerlijk kind, maar school geeft de nodige obstakels.
LikeLike
Beste Judith,
De gebeurtenissen waar ik nu over schrijf zijn vier jaar geleden gebeurd. Hoe het verder loopt is te lezen in mijn toekomstige blogs. Ik hoop dat andere lezers ook iets aan jouw verhaal hebben.
LikeLike
Interessant!
LikeLike
Prachtig om te lezen. Mooi neergezet. Veel herkenning. Ik heb mijn zoon als beelddenker herkent in 2011. In volste vertrouwen op school verteld. Ze hebben hier niets mee gedaan. En ik heb door omstandigheden niet in de gaten gehad dat ze er niets mee deden. Stom! Mijn zoon is nu door faalangst volledig geblokkeerd en is bang om te proberen. Ben nu wel weer op het goede pad. Puzzelstukjes vallen in elkaar, hij is een beelddenker! Ook school gaat er nu, hetzij met tegenzin, in mee. Mijn zoon bloeit voorzichtig op…angstig… Ik hoop dat school nu geduld met hem heeft…en hem ruimte geeft.
Dat ik als ouder hier zoveel herkenning vind geeft me een goed gevoel. Wens je alle goeds met de ondersteuning van jullie beelddenker! Groetjes een moeder die eerder haar intuïtie had moeten volgen…
LikeLike
Lieve moeder van een beelddenker,
Met een brok in mijn keel las ik jouw reactie. Het is zo moeilijk om je intuitie te volgen op ‘iets’ wat je niet kunt duiden. Er zou veel meer herkenning/erkenning over beelddenken moeten zijn. Ik hoop daar een (kleine) bijdrage in te kunnen leveren. Ben heel blij dat je weet dat je er niet alleen voor staat. In deze korte tijd (vanaf November 2014) dat ik mijn blog ben begonnen, heb ik al veel moeders bereikt. Ook leerkrachten (Remedial Teachers/Interne Begeleiders) die wel openstaan voor beelddenken. Mijn doel is om een brug te slaan tussen leerkrachten, ouders en beelddenkertjes door mijn verhalen. Jouw reactie geeft me kracht en energie om door te gaan. Want ik loop ook regelmatig tegen een muur aan. Je kunt me altijd een berichtje sturen als je de behoefte hebt om te sparren!
Aimee
LikeLike
Beste Aimee,
Fijn die warme reactie! Fijn dat je je ervaringen zo opschrijft. Zoveel herkenning. Ook mijn kind is nl getest en is nu voor “dom” versleten. School heeft zich jaren gericht op het cijfertje en niet verder gekeken dan hun neus lang is.Hem te weinig aangeboden. Te weinig gestimuleerd. Zijn ontwikkeling stop gezet. Nu ik alles nalees heeft hij tijdens de test zich absoluut niet lekker gevoeld en absoluut niet doorgezet (dus niet kunnen laten zien wat hij kon, getest als 7 jarige jongetje vlak na 5 december. Tjee, wat heb ik ook lopen slapen..). Hier voel ik me schuldig over. Heb het gevoel dat mijn kind dus jaren heeft gedacht/en denkt dat hij dom is omdat iedereen om hem heen hem zo behandeld. Nu ik hem anders benader zie ik mijn eigen kind weer. En tjee, wat heb ik hem gemist! Mijn kanjer. Mijn slimmerd! Want hij weet heel veel, alleen legt hij, als beelddenker zijnde, het niet uit hoe school het wil. Voorbeeld: Wij gaan op vakantie naar Texel, op mijn vraag of hij een idee heeft waar dat ligt zegt hij:”als je euh, in de avond naar het journaal kijkt , dan die kaart hé, mam, snap je, daar op die kaart en dan links boven in”. Op mijn vraag hoe hij dat weet zegt hij: “dat weet ik niet ik heb toch nog geen topo!”. Rekenen moeizaam, maar als hij in de praktijk een ijsje wil kopen en dat kost 3 euro, ik vraag hem er 2 te halen dan weet hij te vertellen dat hij 6 euro moet betalen. Doe maar een tientje mee, dan heb ik genoeg. Als ik dan zeg dat ik maar een briefje van 20 in de portomonnee heb zegt hij “dat mag ook wel dan krijg je gewoon 14 euro terug” Terwijl de tafel van 3 dus niet lukt in de klas. Ook de sommen onder de 20 lukken niet.
Sorry, heel lang verhaal. Maar zoveel herkenning. Misschien dat mijn reactie ook andere zoekende ouders lezen.
Geef niet op! En luister naar de adviezen van de “experts”, maar kijk en luister ook naar je kind!! Geef ze ruimte om te zijn!
Groetjes moeder van een beelddenker
LikeLike
Bedankt voor je verhaal. ik weet zeker dat je met dit verhaal ook andere ouders bereikt. En weet je… Elke bijdrage is een steentje om de brug te bouwen tussen scholen en beelddenkertjes. Bedankt voor je steen….
LikeLike