De IQ test (WISC-III) – 2012

In April 2012 wordt in overleg met ons besloten om Tijs met rekenen meer lucht te geven. Hij wordt steeds onzekerder en gaat met lood in zijn schoenen naar school. Hij heeft steeds vaker hoofdpijn en komt doodop thuis.

Tijs gaat in zijn eigen tempo de rekentaken in groep 4 afmaken.

In Mei zal een psychologe van Onderwijs Advies Tijs in de klas observeren tijdens een Individueel onderzoek. Daarna zal de WISC-III test afgenomen worden om er achter te komen over welke intellectuele capaciteiten Tijs beschikt.

Wij vertellen Tijs niet dat hij geobserveerd zal gaan worden in de klas. Een ‘stagiaire’ zal een dagje meelopen in de klas. ’s Middags na school vertelt Tijs enthousiast over de ‘stagiaire’. Volgens hem kreeg hij de meeste aandacht van haar en dat vond ie wel cool!

Een week later wordt de WISC-III test afgenomen. We vertellen Tijs dat hij een groot gedeelte van de dag met de ‘stagiaire’ opdrachtjes en oefeningen gaat doen. Verder laten we hem in het ongewisse. We willen niet nog meer stress bij die jongen naar boven halen.

Als Tijs uit school komt, zie ik direct aan hem dat ie op is. Hij lijkt wel een spons die uitgeknepen is. Ik geef hem de ruimte en laat hem op de X-Box een spelletje spelen. Langzaam aan komt hij bij en begint te vertellen. Hij is voornamelijk verontwaardigd dat hij zijn klasgenootjes, tot twee keer toe, zag buiten spelen, terwijl hij met die juf moeilijke sommen aan het maken was. Soms vroeg zij ook dingen die hij niet belangrijk vond.

‘Zoals?’vraag ik

‘Wat een ander woord is voor waterkoker.’

‘Weet je dan wat ze bedoelde?’

‘Ik wist het even niet meer, maar zei wel dat wij zo’n ding thuis hebben staan en dat ie fluit als het water kookt.’

Tja; voorwerpen bij naam noemen vindt Tijs lastig. Dan wordt het vaak ‘dinges’ of hij maakt van twee woorden één heel bijzonder nieuw woord. Maar hij kan wel tot in detail voorwerpen omschrijven.

‘Ze was best aardig hoor!’, gaat Tijs verder, ‘maar ik mocht bijna niets zeggen. Ik wilde weten of ze een man en kinderen had, maar ze zei heel streng dat ik me moest concentreren op de opgaven. Daarna wilde ze wel antwoord geven. Nou, dat heeft ze mooi niet gedaan!’ eindigt hij zijn tirade.

Tijs sluit zich weer af en ik weet dat ik opnieuw geduld moet hebben. Tijdens het eten barst Tijs weer los. Hoe oneerlijk hij de dag ervaren heeft. Ik zie mijn kind zwoegen over opgaven, die hij niet direct snapt. Om uitleg vragen zit er deze keer niet in. Hij zakt steeds verder onderuit op zijn stoel en probeert toch uitleg te ontfutselen aan een vrouw die niet mag en kan toegeven aan de charmes van mijn kind. Zijn vriendjes die op het schoolplein voetballen. In zijn gedachten staat hij tussen de voetballertjes en scoort hij het mooiste doelpunt van de dag. Hij raffelt sommige opdrachten maar af, want hij snapt het toch niet en hij wil snel klaar zijn om weer in zijn vertrouwde omgeving op zijn eigen stoel, achter zijn eigen tafeltje met de rest van de klas mee te mogen doen.

Mijn man en ik hebben allebei niet zo’n goed gevoel over deze dag en al helemaal niet op een goede afloop.

De uitslag van de test zal begin Juni met ons besproken worden. De psychologe , Remedial Teacher van school en onderbouw coördinator zullen daarbij ook aanwezig zijn.

Tot die tijd loop ik met een knoop in mijn maag rond.