Passend Onderwijs (Groep 5 – 2014)

  Tijs geniet nog steeds elke dinsdag van zijn bijles rekenen met meester Piet. Wat ik al een tijdje weet is dat het rekenen niet volgens de ‘Ik leer anders’ methode gegeven wordt, al had ik meester Piet het werkboek geleend en het belang van deze methode uitgelegd. Ik merk dan ook dat er op het vlak van rekenen niet veel vooruitgang zit. Ondanks mijn belofte aan mezelf om dit jaar (groep 5) langs de zijlijn alles goed in de gaten te houden, wil ik het liefst het veld opstormen. Ik neem mezelf voor om een gesprek met de Interne Begeleider en meester Piet (de preventief ambulante begeleider van het Zorg Advies Team) aan te vragen, om te kijken of we de neuzen één kant op kunnen krijgen.

Maar de Interne Begeleider van school is me voor. Op een zonnige meidag belt ze op met de vraag of ik ’s middags langs kan komen omdat ze wat met me wil bespreken.

En alle kritische vragen die ik haar had willen stellen over de extra rekenhulp verstillen in één keer in mijn hoofd, wanneer de Interne Begeleider vertelt dat het Zorg Advies Team ophoudt te bestaan vanaf het nieuwe schooljaar. Alle basisscholen moeten dan zelf zorgen voor passend onderwijs.

Het enige wat ik zie is mijn kind dat aan het verzuipen is. Want hoe kan mijn zoon met elk jaar weer een andere leerkracht die er zijn eigen methodes op na houdt het rekenen onder de knie krijgen. Juist een beelddenker heeft structuur, zekerheden en continuïteit nodig.

‘Hoe gaan we dit dan oplossen?’ vraag ik haar met een hele diepe zucht.

Ik zie dat ze ook niet blij is met deze verandering. Ik weet dat de leerkrachten zich keihard inzetten voor elk kind, maar als ze dan óók nog eens voor alle kinderen die leer- en of gedragsproblemen hebben extra tijd moeten vrijmaken, hoeveel tijd blijft er dan over voor de andere kinderen?

De Interne Begeleider vertelt dat school er uiteraard alles aan gaat doen om de kinderen die het nodig hebben de extra ondersteuning te blijven geven. De twee Interne Begeleiders zullen deze taak op zich gaan nemen. Verder zal er extra ondersteuning komen voor de leerkrachten in de klas. En tja, de toekomst moet ons leren hoe dit gaat werken.

Ik luister met open mond naar de Interne Begeleider die ik door alle eerdere gesprekjes best wel een beetje heb leren kennen. Haar rustige, zelfverzekerde uitstraling en haar duidelijke oplossing voor elk probleem zorgden er bij mij steeds weer voor dat ik vol vertrouwen het gesprek uit ging. Nu echter merk ik dat ze het ook allemaal niet goed kan inschatten en dat ze met de handen in het haar zit. En daar schrik ik eigenlijk nog het meest van. De reddingsboei die ze mij en Tijs altijd toewierp als we dreigden te verzuipen, wordt nu niet naar ons toegegooid.

‘Beelddenkjuf kan toch de extra hulp geven? Zij is de juiste persoon. Ze heeft vorig jaar zoveel meer bereikt dan meester Piet dit jaar.’

Ze schudt haar hoofd. Beelddenkjuf zal meer voor de klas gaan staan en andere werkzaamheden erbij krijgen. We eindigen het gesprek met een klein lichtpuntje: Zij zal Tijs het nieuwe schooljaar gaan begeleiden met de extra rekenlessen.

De zon schijnt fel wanneer ik weer buiten sta, maar boven mijn hoofd hangt alleen maar een zware, donkere wolk.

Ik ben boos op de politiek, die met dit dwaze plan komt. Het lijkt mij een ordinaire bezuinigingsmaatregel waar leerkrachten én zorgleerlingen de dupe van worden. Ook ben ik bang dat anders lerende kinderen tussen wal en schip vallen en uiteindelijk op het Speciaal Onderwijs terecht komen. Want hoe kan een school nou kwaliteit bieden als aan de ene kant de klassen alsmaar groter worden door alle bezuinigingen en aan de andere kant de leerkrachten meer tijd moeten besteden aan de zorg kinderen omdat dit ook tot de bezuinigingsplannen behoren? Passend onderwijs: In mijn ogen een onmogelijke taak.

Nu, 1 ½ jaar later, besef ik dat precies op dat moment, staande in de zon op het schoolplein met op de achtergrond een kakofonie aan kinderstemmetjes, een zaadje in mijn hoofd geplant werd. Een zaadje dat langzaam zou gaan groeien tot iets moois. En mijn plekje langs de zijlijn? Dat was uiteindelijk toch niet de goede plek om te staan.