De rapporten in groep 3 zijn niet denderend. Het is allemaal net aan. Even goed zijn wij trots op ons kind, omdat we weten en zien dat hij ontzettend zijn best doet. We proberen zo veel mogelijk te lezen thuis. We halen leuke boekjes uit de bibliotheek en lezen om en om een bladzijde.
Tijs is een slordige lezer. Van het woord ‘een’ maakt hij het woord ‘het’ of het woord ‘in’ wordt ‘van’.
Hij slaat woorden en zinnen over en ik merk ook dat hij ter plekke woorden verzint. Van het woord ‘kasteel’ maakt hij ‘paleis’. Een ‘prins’ wordt een ‘koning’. Ik erger me daar aan en verbeter hem elke keer weer.
‘Waarom lees je koning terwijl er prins staat?’ vraag ik ten einde raad. Het interesseert Tijs duidelijk niet, want hij haalt zijn schouders op en leest verder. Ik kan niet goed tegen zo’n nonchalante houding en binnen een paar minuten hebben we ruzie. Tijs gaat stampvoetend de trap op en slaat de deur dicht, mij gefrustreerd achterlatend.
Ik begrijp er niets van. Ik houd ontzettend veel van lezen. Tijs ziet mij ook dagelijks lezen. Dus daar ligt het niet aan. Ik baal van mezelf omdat ik zo weinig geduld heb en voel me schuldig naar mijn kind toe. Ik wil hem zo graag helpen, maar ik heb het gevoel dat we alleen maar verder van elkaar af drijven.
Tijs worstel met de leerstof die hij zich eigen moet maken. Ik merk dat het hem soms te veel wordt, maar moet ik hem dan maar belonen met de X-Box of met televisie kijken? Aan de andere kant ben ik van mening dat een kind ook zo lang mogelijk kind moet kunnen zijn. Buiten spelen en voetballen met zijn vriendjes vind ik eigenlijk ook best belangrijk. Ik vind het pijnlijk te zien dat mijn kind al zo’n druk voelt om te moeten presteren. Vaak zegt Tijs ’s avonds, wanneer hij lekker schoon in bed ligt, dat hij zo’n vol hoofd heeft. Ik lach er maar een beetje om, weet niet zo goed wat hij bedoelt.
In deze periode voel ik me vaak schuldig naar Tijs toe. Hadden we hem toch niet beter een jaar kunnen laten kleuteren?
Ik zit regelmatig na school bij Juf uit groep 3. De motivatie en wil ontbreken niet bij Tijs. Het is de uitvoering die te wensen overlaat. Hij is een slordige werker. Zijn handschrift is nauwelijks te ontcijferen en toetsen raffelt hij af. Wanneer ik aan Tijs vraag hoe hij een toets gemaakt heeft, is het altijd goed. Hij is altijd als eerste klaar!
Op een dag komt Tijs huilend thuis. Bij een schrijfopdracht heeft de Juf bijna alles fout gerekend. En meneer is daar heel boos over, want hij had de woorden precies overgeschreven. Tien minuten later zit ik weer tegenover Juf. Het werkboekje ligt voor me. Ik probeer de woorden te ontcijferen, maar helaas lukt me dat niet. De letters worden verkeerd verbonden met elkaar. De letter A lijkt op een letter O. De V kan de letter W zijn. De M lijkt op een N. Juf raadt me aan om naar schrijf therapie te gaan. Zijn fijne motoriek en pengreep lopen achter op zijn leeftijdsgenootjes.
Een nieuwe uitdaging ligt voor ons!
kindinbeeld.com 