Een week voor de zomervakantie zitten mijn man en ik tegenover de PAB (Preventief Ambulante Begeleider) van het ZAT (Zorg Advies Team), meester Piet. Ik word gek van alle termen en afkortingen en heb het gevoel dat ik de regie van het leerproces van Tijs totaal kwijt ben.
Meester Piet, een vijftig plusser, die ons kind in groep 5 gaat begeleiden met vooral rekenen oogt vriendelijk en rustig. Hij heeft veel ervaring opgedaan als leraar op Speciaal Onderwijs met moeilijk opvoedbare kinderen, kinderen met stoornissen en moeilijk lerende kinderen. Hij zocht een aantal jaar geleden een nieuwe uitdaging en is sindsdien werkzaam als PAB van het ZAT op Reguliere Basisscholen.
‘Ons kind is geen moeilijk opvoedbaar kind, geen kind met een stoornis en ZEKER niet dom. Mijn kind is Beelddenker! Heb je daar ervaring mee?’ reageer ik licht geïrriteerd.
Meester Piet heeft van Beelddenker gehoord, maar hij is er van overtuigd dat hij, met zijn jarenlange ervaring, Tijs kan coachen op de manier die bij hem past.
En op dat moment begint mijn onderbuik gevoel te spreken. Ik wil eigenlijk niet dat hij maar kijkt welke methode bij mijn kind past. Dat weten we al: De ‘Ik Leer Anders-Methode’. Aan de andere kant ben ik nog steeds niet overtuigd dat de ‘Ik Leer Anders-Methode’ ook daadwerkelijk werkt. Ik heb het afgelopen jaar te weinig grote resultaten gezien bij Tijs. Misschien wil ik te veel, te snel, te graag?
Terwijl ik daar zit, naast mijn man die mij altijd steunt en het beste voor heeft met zijn kind, ben ik het vechten moe en vraag mezelf af of het vechten wel zin heeft.
Toch pak ik de map met alle informatie over Beelddenken. Ik leg globaal uit wat Beelddenken is en waar Beelddenkers tegenaan lopen. Ook vertel ik hoe een coach of leerkracht op een iets andere manier een Beelddenker kan benaderen, zodat de lesstof wel binnenkomt en overkomt.
Meester Piet luister, maar ik heb het gevoel dat hij me niet hoort. Ik leg het werkboek ‘Ik Leer Anders’ op tafel en schuif deze zijn kant op. Ik vraag of hij dit werkboek zou kunnen doorlezen en naar de rekenmethode zou kunnen kijken in de zomervakantie. Meester Piet pakt het werkboek en knikt bevestigend.
Waarom heb ik dan toch het gevoel dat mijn verhaal niet bij hem is aangekomen?
Ik neem me voor om me open te stellen voor meester Piet en zijn jarenlange ervaring. Hij zal toch ook wel weten hoe hij Tijs sommen kan uitleggen?
Misschien focus ik me ook wel véél te veel op het Beelddenken. Misschien lukt het meester Piet wel om de juiste snaar te raken bij mijn kind, zodat de tafels een makkie worden en dat Tijs de logica gaat inzien van redactiesommen.
Ik neem me voor om aankomend jaar langs de lijn te blijven staan: Alles goed observeren en de progressie van mijn kind in de gaten blijven houden. Groep 5 is toch het jaar van de waarheid. Nieuwe leerstof, nieuwe vakken. Wanneer hij in groep 5 kan meekomen dan zijn we al een hele grote stap verder.
Mijn man zit er hetzelfde in als ik en is, denk ik, diep in zijn hart blij dat ik wat afstand creëer. Het kost me te veel energie terwijl ik er niet van overtuigd ben dat het ook daadwerkelijk bestaat en een andere methode werkt. De toekomst zal het antwoord geven!
kindinbeeld.com 
Mooie blog, heel herkenbaar. Ze kijken af en toe of je chinees praat als je het over beelddenken hebt. Terwijl zij in het “chinees” iets uit te proberen leggen aan een beelddenkertje.
Goed dat je je onderbuikgevoel volgt. Het beste gevoel, dat ook ik als ouder wel eens aan de kant heb geschoven omdat ik uitging van de expertise van de leerkracht. Maar dat doe ik dus niet meer. Vecht voor je kind! Volg je gevoel!
Ze zeggen altijd dat ze de juiste methodes wel weten (meestal is dat ook wel zo). Maar als je een beelddenker 1 x in het voor hem/haar “chinees” hebt uitgelegd hoe iets werkt. Zal het met methode 2 in hetzelfde chinees, of in speciaal voor moeilijk lerende kinderen methode 3 in nog steeds datzelfde chinees maar dan langzamer uitgesproken, nog steeds niet lukken. Een gefrustreerd kind (en vaak ook leerkracht) achterlatend.
Laat alle gevestigde methodieken los, en geef ander soort trainingen een kans denk ik dan. Ook hier bezig met Ik leer anders, geen spectaculaire resultaten, wel een gelukkiger kind dat weer zin heeft in school. En zeg nou eerlijk..is dat niet de basis voor het leerproces? Zin in het leren?
Sterkte in de strijd! Soms een moeilijke strijd, maar wel de beste strijd die je kunt voeren. Alles voor je kind!
Dank je voor je blog! Steunt andere ouders van “vastlopertjes op school” ook.
LikeLike
ik zie dat ik te snel heb gelezen… (ook beelddenker ), soms ook goed om los te laten! Maar houd je onderbuikgevoel ook in de gaten. Dat bedoel ik meer van de strijd, wij hebben nl. teveel langs de zijlijn gestaan. Te lang laten aanmodderen door school… En ons kind was helemaal geblokkeerd. En dat is nu veel minder.. hij heeft weer zin in school. Geen bewijs dat de ik leer andeers methode echt werkt. Wel een bewijs dat mijn kind het fijn vind dat er nu eens naar hem geluisterd wordt maar ook naar zijn manier van leren..
LikeLike
Bedankt voor je reactie, recht uit het hart… Dat ik ook regelmatig met onzekerheden en twijfels rond loop wilde ik in deze blog benadrukken. En daarmee direct andere ouders een hart onder de riem steken.
LikeLike